GŁOS KAPITUŁY KONKURSU DLA MŁODYCH INŻYNIERÓW 2022-2023
Przedstawiamy opinie członków Kapituły, na temat prac w VI edycji Konkursu dla Młodych Inżynierów.
I. NAGRODA
Projekt koncepcyjny przebudowy kładki technologicznej nad rzeką Wisłą w Pychowicach
autorzy: Martyna Radecka-Trzop, Katarzyna Sajdak, Szymon Brożyna, Oskar Jurek
Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej
dr hab. inż. Roman Marcinkowski, prof. uczelni
Autorzy projektu przedstawili bardzo realne opracowanie architektoniczno-konstrukcyjne podwieszonej kładki stalowej, wpisanej w charakterystykę terenu i potrzebę zachowania dotychczasowej funkcji obiektu. Wyzwaniem dla Zespołu było określenie konstrukcji nośnej. Kładka bowiem o rozpiętości ok. 400 m, z różnymi rozpiętościami przęseł, z zachowaniem dotychczasowego położenia rurociągu stalowego o średnicy 120 cm, z potrzebą jej podparcia/przeniesienia bez budowy dodatkowych podpór w nurcie rzeki wymagała przeprowadzenia wielu prób projektowych. Autorzy, z wykorzystaniem wielu inżynierskich programów komputerowych, rozpatrywali różne rozwiązania przestrzennego usytuowania pomostów dla ruchu pieszo-rowerowego oraz różne usytuowania przestrzenne pylonów i konstrukcje podwieszenia kładki. Osiągnęli bardzo realny efekt, optymalizując konstrukcję i przedkładając projekt o niebanalnej architekturze, spełniający wszystkie uwarunkowania użytkowe, środowiskowe i techniczne.
II. NAGRODA
Projekt konstrukcji Centrum Sztuki
autor: Michał Salamonowicz, Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej
prof. nadzw. dr hab. inż. Tomasz Błaszczyński,
Politechnika Poznańska
Jedną z dwóch dla mnie najbardziej inspirujących prac była praca pt. Projekt konstrukcji Centrum Sztuki. Jest to jedna z wielu prac włączających elementy architektury do wyzwań inżynierskich. Świadczy to o tym, że młodzież od dawna widzi potrzebę projektowania interdyscyplinarnego, gdyż w takim środowisku będą w przyszłości pracować. Pełne zrozumienie międzybranżowe jest podstawą dobrego projektu. Szkoda, że do dzisiaj nie udało się wprowadzić takich zajęć jak zespoły projektowe, na których studenci różnych branż uczyliby się przyszłej pracy zespołowej. Największym wyzwaniem w ocenianej pracy okazał się wybór i dostosowanie takiej konstrukcji głównych elementów nośnych Centrum Sztuki, która spełniałaby narzucone przeze autora granice formy architektonicznej. Ponadto wymagającym zadaniem okazało się zebranie obciążeń wiatru działających na bryłę budynku, co wiązało się z obliczeniami dynamiki konstrukcji. Nieodłączną częścią całego procesu była optymalizacja konstrukcji budynku (główne słupy nośne, wanty, płyty stropowe oraz belki obwodowe). Głównymi ograniczeniami narzucanymi przez przyjętą formę architektoniczną obiektu był brak słupów w przestrzeniach użytkowych na kondygnacjach 2-6, nachylenie zewnętrznej ściany budynku pod kątem 76° oraz krawędzi zbiegu pozostałych zewnętrznych ścian bocznych pod kątem 53°. Głowna konstrukcja nośna (tj. słupy, belki obwodowe stropów, płyty) została zaprojektowana w technologii sprężonych elementów żelbetowych. Dodatkowymi elementami, o których warto wspomnieć są wykorzystane w projekcie wanty stalowe mające na celu zminimalizowanie występowania deformacji konstrukcji. Można tu podkreślić, że autor zastosował podobny pomysł co Santiago Calatrava w Turning Torso.
III. NAGRODA
Parametryczny projekt koncepcyjny geometrii węzłów słupa wielogałęziowego
autor: Rafał Białozor, Wydział Budownictwa Politechniki Śląskiej
dr inż. Marek Sawicki
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego, Katedra Budownictwa Ogólnego,
Politechnika Wrocławska
Praca zgłoszona na konkurs miesięcznika Builder dla młodych inżynierów jest ciekawym podejściem wielokryterialnym przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich. Autor pracy podjął próbę połączenia własnych pomysłów przy rozwiązywaniu węzłów słupów, modelując je obliczeniowo, przy jednoczesnym przyjęciu ciekawej bryły architektonicznej. Dodatkowym walorem pracy jest również przemyślenie całego projektu pod kątem możliwości realizacyjnych, łatwości wykonawczych, jak i również walorów estetycznych. Dlatego warto promować młodych ambitnych inżynierów mających otwarte horyzonty myślowe, a nie tylko bazujących na standardowych rozwiązaniach proponowanych w programach komputerowych i normach.
I. WYRÓŻNIENIE
Projekt przekrycia pływalni ze szklanych elementów konstrukcyjnych
autor: Daniel Dojlida, Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej
prof. nadzw. dr hab. inż. Tomasz Błaszczyński,
Politechnika Poznańska
Jedną z dwóch dla mnie najbardziej inspirujących propozycji konkursowych była praca pt. Projekt przekrycia pływalni ze szklanych elementów konstrukcyjnych.. Praca polegała na zaprojektowaniu konstrukcji przekrycia pływalni, które dla zapewnienia możliwie maksymalnej przezierności zostało wykonane ze szklanych belek, słupów i paneli osłonowych. Największym wyzwaniem dla autora pracy była czasochłonna i dogłębna analiza prac naukowych, międzynarodowej literatury branżowej, wytycznych technicznych i norm pochodzących z krajów Unii Europejskiej, jak i spoza niej dotycząca szkła konstrukcyjnego, gdyż nie istnieją konkretne wytyczne krajowe np. w postaci norm, a żaden z programów nauczania w szkołach wyższych nie obejmuje edukacji w obrębie materiału, jakim jest szkło budowlane. Autorowi udało się nawiązać kontakt z prof. Marcinem Kozłowskim, najwybitniejszym specjalistą w kraju, w tej tematyce. W związku z tym autor opracował autorskie sposoby uwzględnienia nośności poawaryjnej i podejścia „fail-safe”, interpretacji współczynnika czasu trwania obciążenia kmod, obliczania stateczności laminowanych elementów prętowych z sześciu tafli szkła. Wykorzystał analizę stateczności metodami analitycznymi, metodę elementów skończonych do wymiarowania elementów panelowych i analizę nieliniową do wyznaczenia rzeczywistego ugięcia szyb zespolonych. Autor w projekcie przekrycia szklanego pływalni przewidział technologię szklenia strukturalnego, w której elementy łączy się ze sobą silikonem konstrukcyjnym bez użycia metalowych listew dociskowych. Wykorzystał m.in: szkoło float, szkło klejone VSG, szkło wzmocnione termicznie TVG, szkło hartowane ESG, szyby zespolone IGU (chroniące przed słońcem), kleje silikonowe, folię z poliwinylobutyralu PVB, folię jonoplastyczną SentryGlas®. Największe wyzwanie konstrukcyjne w budynku pływalni stanowiły wielkogabarytowe wymiary jej elementów konstrukcyjnych: 12 metrowej rozpiętości belki szklane oraz panele osłonowe wykonane z tafli o rozmiarach 2 m x 3 m, a elementy prętowe przewidziano z kompozytu jakim jest szkło laminowane (klejone).
II. WYRÓŻNIENIE
Cienkościenny kompozyt do budowy łodzi betonowej
autor: Marcin Różycki, Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej
dr inż. Marek Sawicki
Wydział Budownictwa Lądowego i Wodnego,
Katedra Budownictwa Ogólnego,
Politechnika Wrocławska
Zgłoszona do kolejnej edycji Konkursu Builder dla Młodych Inżynierów praca stanowi ciekawe podejście w poszukiwaniu nowych zastosowań rozwiązań materiałów budowlanych. Przedmiotem wyzwania inżynierskiego był temat dotyczący betonu tekstylnego jako materiał do konstrukcji kajaka. Wbrew pozorom materiał ten posiada wiele dobrych właściwości pozwalających na poszukiwanie zastosowania tego materiału. Jak zauważył Autor w przedłożonej na konkurs prezentacji i prezentacji przed kapituła cel został osiągnięty. Praca stanowi interdyscyplinarne podejście do tematu projektowania i badania innych konstrukcji nie związanych z budownictwem, co poszerza horyzonty wiedzy dla młodego inżyniera który powinien tworzyć poszukując.
III. WYRÓŻNIENIE
Projekt konstrukcyjny pływalni krytej z wykorzystaniem oprogramowania BIM
autorka: Jagoda Gidokeit, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie
prof. dr hab. inż. Jerzy Hoła
Politechnika Wrocławska,
Wiceprzewodniczący Rady Naukowej miesięcznika „Builder”
Przedmiotem wyróżnionego przez Kapitułę projektu jest pływalnia kryta o wymiarach rzutu poziomego 29.5 x 33.0 m, którego podstawowa konstrukcja złożona jest z 9 ram o rozpiętości 29.5 m. Każdą z ram tworzą dwa żelbetowe słupy i oparty na nich dżwigar z drewna klejonego o niesymetrycznym kształcie. Mając na uwadze możliwości transportowe, dżwigar zaprojektowano z dwóch części połączonych ze sobą przegubowo. I to właśnie zaprojektowanie takiego dżwigara i jego połączenia ze słupami stanowiło dla Autorki projektu największe wyzwanie inżynierskie, z którym sobie świetnie poradziła. Zarówno część rysunkowa (graficzna) projektu, w tym wizualizacja obiektu, jak również część obliczeniowa cechują się dużym profesjonalizmem i starannością wykonania. Dowodzą też, że Autorka potrafi swobodnie posługiwać się oprogramowaniem Revit wykorzystanym do stworzenia modelu 3D zaprojektowanej pływalni jak i oprogramowaniem Robot Structural Analysis Professional 2022 wykorzystanym do wykonania obliczeń konstrukcji tego obiektu.
