LAZARET 2.0 – Mobilna architektura na przykładzie szpitala polowego w Warszawie.
Autor:
Przemysław Kiełb
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
Mentor:
mentor: dr hab. inż. arch. Radosław Achramowicz, prof. PW
O projekcie:
Zadaniem podjętym w ramach projektu dyplomowego była próba odpowiedzi zarówno na ówczesne wymogi stawiane przez świat dotknięty globalną epidemią, jak i te prognozowane, będące następstwem zmian klimatycznych, konfliktów zbrojnych czy ruchów migracyjnych – architektoniczna potrzeba zaproponowania rozwiązań, niwelujących palący problem braku niezbędnej infrastruktury do walki z chorobą zakaźną czy skutkami kataklizmów.
Projekt współczesnego szpitala polowego, opierający się na mobilnych modułach wielokrotnego użytku, integruje w sobie autorskie rozwiązania przestrzenno-funkcjonalne z podstawowymi potrzebami ludzkimi wynikającymi z izolacji. Zaproponowany został uniwersalny system autonomicznych jednostek umożliwiający skalowanie i rekonfigurację układu funkcjonalnego szpitala, pozwalający na dostosowanie obiektu do lokalnych potrzeb i dynamiki bieżących wydarzeń, a wszystko to przy zachowaniu wymiarów kontenerów normowanych – oszczędzających czas i koszty transportu, z koniecznością ich przestrzennej ekspansji.
Końcowa forma architektoniczna łączy w sobie twarde skorupy monokoków oraz miękkie struktury ekspansyjne z powłok PTFE. Pozwala to oszczędzić czas rozkładania, zapewnia lekkość konstrukcji oraz niezbędne zwiększenie kubatury, a przy tym zapewnia kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, porzucając minimalistyczne formy na rzecz takich, które stymulują pacjenta, nadając wnętrzu bardziej humanistyczny charakter w zgodzie z biofilią oraz salutogenezą, co stanowi odpowiedź na wyzwania niepewnej przyszłości.
Co było największym wyzwaniem architektonicznym?
Trudnością w projektowaniu nie było zmierzenie się z ubogą wiedzą na temat szpitali covidowych, szeregiem wymagań dotyczących placówek medycznych, czy próba uzyskania kompaktowości modułów. Największym wyzwaniem było starcie z samym sobą. Próba przezwyciężenia własnej dążności do rozwiązania idealnego, uwzględnienia wszystkich wymagań postawionych projektowi, znalezienie kompromisów.
O autorze:
Przemysław Kiełb
Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. W trakcie studiów stypendysta Rektora za wyniki w nauce. Stopień magistra inż. arch. zdobyty z wyróżnieniem. W działalności naukowej skupia się na zagadnieniach architektury tymczasowej, mobilnej, modułowej w kontekście rozwiązań pomocowych, ratunkowych. Ponadto zainteresowania orbitują wokół m.in. wykorzystania w architekturze powłok pneumatycznych, czy architektury awangardowej lat 60. i 70. Prywatnie pasjonat sportu, w szczególności siatkówki.
