Siedem wież Kells, adaptacja ruin opactwa Augustianów w Irlandii
Autorka:
Kamila Mizera
Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej
Mentorka:
dr inż. arch. Barbara Zin, prof. PK
O projekcie
Główną ideą adaptacji ruin opactwa Augustianów w Irlandii na funkcję promocji sztuki było poszanowanie istniejącej substancji historycznej. Strefa sacrum została w całości zachowana, prowadzi do niej jedynie biała kładka będąca łącznikiem między sacrum, a profanum. Projektowana forma architektoniczna znajduje się w części opactwa pełniącej niegdyś funkcję służebną w stosunku do przestrzeni świętej. Ruina-szczelina-szkło oraz biały beton to motywy przewodnie projektu. W przestrzenie szczelin zostały umieszczone przeszklenia, jednocześnie podkreślając upływ lat, nie zacierając ich śladów, lecz zwracając na nie uwagę odbiorcy. Ascetyczny biały beton pojawia się w postaci minimalistycznych form, stanowi on tabula rasa w kontraście do szarości pozostałości opactwa, będących świadkiem historycznych wydarzeń. Ideą projektu było również rozmieszczenie nowej funkcji, tak aby była powtórzeniem funkcji historycznej z obszaru sacrum oraz profanum. Funkcja obserwacji zostaje ponownie przywrócona, poprzez zaproponowane przeszklone sześciany wraz z tarasami widokowymi, które znajdują się we wnętrzu siedmiu wież. W sercu przedpola warownego zaprojektowane zostanie zewnętrzne audytorium, z którego prowadzona jest wiązka światła kierowana w stronę sacrum. Projektowana forma architektoniczna również powtarza funkcje historyczne, a z jej wnętrza za sprawą okien nawiązujących kształtem i proporcjami do historycznych otworów i ich nieregularnych glifów, naprowadza wzrok na poszczególne landmarki.
Co było największym wyzwaniem architektonicznym?
Wyzwaniem w przygotowaniu pracy do KDMA była interpretacja istniejącej substancji historycznej ruin opactwa Augustianów w Irlandii oraz poszukiwanie genius loci miejsca. Ingerowanie w historyczną tkankę, w postaci adaptacji ruin na funkcję promocji sztuki wymagało również specjalistycznej wiedzy z zakresu konserwacji zabytków co także stanowiło element wyzwania.
O autorce:
Kamila Mizera
Studentka 1 roku II stopnia WA Politechnika Krakowska. Laureatka studenckich konkursów architektonicznych. Student lider WA I roku Politechniki Krakowskiej. Wyróżnienie równorzędne III stopnia wraz z nagrodą specjalną za projektowanie uniwersalne w międzynarodowym Konkursie KOŁO 2021. Wiedzę z zakresu projektowania w duchu architektury zrównoważonej zdobywała w Turynie podczas wymiany studenckiej Erasmus, na wydziale architektury Politechnico di Torino. Autorka wielu referatów oraz artykułów konferencyjnych. Prywatnie pasjonatka podróży i artystycznych form działania na wielu płaszczyznach.
