Projekt konstrukcji Centrum Sztuki
Autor:
Michał Salamonowicz
Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej
Mentorem był:
prof. dr hab. inż. Leonard Runkiewicz
O projekcie:
Projekt Centrum Sztuki stanowi treść pracy magisterskiej autora, zawiera w sobie złożenie dwóch głównych dziedzin z zakresu projektowania budynków – architektury i projektowania konstrukcji. Poprzez połączenie tych dwóch skorelowanych ze sobą dziedzin autor chciał zobrazować, że połączenie myśli konstruktorskiej – inżynierskiej ze zmysłem architektonicznym może powodować narodzenie się ciekawych zarówno pod kątem konstrukcji jak i architektury form. Bryła budynku o podstawie trójkąta, nachylona do poziomu pod wzbudzającym zaniepokojenie obserwatora kątem wymagała zaprojektowania zaawansowanych rozwiązań konstrukcyjnych oraz przeprowadzenia optymalizacji przyjmowanych rozwiązań. Głowna konstrukcja nośna (tj. słupy, belki obwodowe stropów, płyty) została zaprojektowana w technologii sprężonych elementów żelbetowych. Dodatkowymi elementami, o których warto wspomnieć są wykorzystane w projekcie wanty stalowe mające na celu zminimalizowanie występowania deformacji konstrukcji. Ciekawym i wymagającym analitycznego podejścia zagadnieniem okazało się być zebranie obciążeń wiatru działających na budynek, którego geometria odbiega od normowych standardów oraz zaprojektowanie odpowiedniego posadowienia, które byłoby w stanie przenieść obciążenia od wysokich wartości momentów i sił wyrywających. Cały proces tworzenia koncepcji tej pracy i projektowania bardzo pozytywnie wpłynął na podejście autora do problemów projektowania. Autor miał wówczas okazję do ciekawych dyskusji z doświadczonymi architektami oraz konstruktorami, i wiele się nauczył.
Co było największym wyzwaniem inżynierskim?
Głównym wyzwaniem inżynierskim mojej pracy było indywidualne podejście do problemów rozwiązania elementów konstrukcyjnych, obliczeń i zebrania obciążeń budynku o niekonwencjonalnym kształcie. Połączenie ze sobą zmysłów architektonicznego i konstruktorskiego a następnie stworzenie interesującej, prostej w swych kształtach i jednocześnie zaawansowanej konstrukcyjnie bryły budynku było dla mnie – inżyniera konstruktora i jednocześnie miłośnika architektury bardzo uczącym i dającym wiele do zastanowienia zagadnieniem.
O autorze:
Michał Salamonowicz
Absolwent kierunku Konstrukcje Budowlane i Inżynierskie na Wydziale Inżynierii Lądowej PW, student Profesora Leonarda Runkiewicza. Przez cztery lata zasiadał w zarządzie Koła Naukowego Budownictwa Ogólnego, w tym czasie współorganizował misje rekonstruktorsko badawcze na tereny dawnych, starożytnych greckich miast, zajmował się prowadzeniem projektów rewitalizacji zabytków. Autor artykułów naukowych poświęconych zagadnieniom zaawansowanych konstrukcji żelbetowych i rewitalizacji zabytków. Obecnie zdobywa doświadczenie pracując w koncernie budowlanym PORR. Pasjonat teorii konstrukcji, filozofii, członek sekcji wioślarskiej PW.
