Dzięki wykorzystaniu parametrycznego modelowania obiektowego, na którym opiera się technologia BIM, możliwe było sprawne wykonanie obliczeń dla wielu wariantów konstrukcji kratownicy przestrzennej.
Wśród systemów konstrukcyjnych używanych do przekryć powierzchni o znacznych rozpiętościach kratownice przestrzenne wyróżniają się lekkością konstrukcji. Wynika to między innymi z faktu przenoszenia obciążenia w elementach takiej konstrukcji poprzez siłę osiową, co prowadzi do równomiernego wykorzystania materiału w przekroju elementu [1]. Aby wykorzystać powyższą
zaletę, należy poprawnie ukształtować konstrukcję. Zasady kształtowania ustrojów o pasach płaskich można znaleźć między innymi w [2]. Jednak w przypadku kształtowania ustroju przestrzennego powyższe zalecenia przestają być skuteczne [1]. Aby ukształtować ustrój racjonalnie, należy wykonać jego optymalizację, która wymaga przeprowadzenia obliczeń wielu wariantów geometrii konstrukcji. Zmiana złożonej geometrii układu przekrycia strukturalnego w programach obliczeniowych może być kłopotliwa. Technologia BIM (ang. Building Information Modelling – Modelowanie Informacji o Budynku) pozwala znacznie uprościć zadanie, wykorzystując wymianę informacji pomiędzy programami do modelowania konstrukcji i obliczeniowymi oraz obiektowe modelowanie parametryczne, pozwalające na kształtowanie złożonej geometrii, do której przypisane są informacje znaczeniowe [3] (np. koszt, parametry wytrzymałościowe materiału, parametry modelu analitycznego itp.). Zmiana geometrii może odbyć się poprzez zmianę wartości tekstowej ustalonego wcześniej parametru [4].
