W artykule omówiono podstawowe metody prowadzenia prac rozbiórkowych obiektów budowlanych. Podano ogólne zasady dotyczące poszczególnych metod. W rzeczywistych sytuacjach nie stosuje się zwykle jednej metody, lecz używa się ich zamiennie, w zależności od potrzeb i możliwości rozbiórki.
Pojęcie „rozbiórka” wywodzi się z czasów, gdy domy rozbierało się element po elemencie metodami ręcznymi. Współcześnie, po upowszechnieniu się cementu i stali, metoda taka jest mało efektywna i stosuje się ją tylko tam, gdzie warunki tego wymagają. Budynki niszczy się teraz bardziej efektywnymi metodami, z użyciem ciężkiego sprzętu: za pomocą kruszenia, rozcinania, obalania i wysadzania. Te uprzemysłowione metody nazywa się powszechnie wyburzaniem, choć w rozumieniu Prawa budowlanego też są rozbiórką. Metody prowadzenia prac rozbiórkowych wraz z ich cechami charakterystycznymi, zastosowaniem i generowanymi zanieczyszczeniami zestawiono w tablicy 1. Część rozbiórek, np. wyburzenie kulą lub taranem, jest coraz rzadziej stosowana ze względu na postęp technologiczny. Mniej rozpowszechnione są także, z różnych powodów, takie technologie jak kruszenie chemiczne czy cięcie lancami termicznymi lub wodą.
