W artykule, na podstawie dotychczasowych doświadczeń w zakresie zastosowania technologii druku przestrzennego, zarówno w budownictwie, jak i w innych dziedzinach, podjęto próbę określenia wad i zalet druku przestrzennego oraz szans i zagrożeń w zastosowaniu do budownictwa.
Drukowanie przestrzenne (ang. 3D printing) to technologia wytwarzania trójwymiarowych, fizycznych obiektów na podstawie komputerowego modelu. Początkowo była wykorzystywana do wykonywania form i prototypów produktów. Rozwój technologii druku przestrzennego (drukarek, materiałów używanych do drukowania itd.) pozwala na jej zastosowanie nie tylko w procesie szybkiego prototypowania (Rapid Prototyping), lecz także wytwarzania (Rapid Manufacturing) gotowych produktów, a nawet tkanek.
Możliwości wykorzystania drukarek przestrzennych zależą głównie od metody wytwarzania produktu, dostępnych materiałów oraz częściowo kubatury urządzenia.
Druk 3D rewolucjonizuje kolejne gałęzie gospodarki, umożliwiając natychmiastowe wykonanie wymyślonego przez człowieka przedmiotu. Możliwość zastosowania tej technologii w budownictwie jest szansą zredukowania kosztów i przyspieszenia czasu wykonywania konstrukcji budowlanych. Roboty budowlane, których efektem są wyroby i konstrukcje budowlane, nawet przy zastosowaniu nowoczesnych technologii budowlanych charakteryzują się dużą pracochłonnością. Większość z nich jest w dużym stopniu zmechanizowanych, począwszy od zastosowania mechanizacji częściowej, poprzez kompleksową, aż po automatyzację, a nawet robotyzację. Przełomem w robotyzacji w budownictwie może być wprowadzenie technologii druku przestrzennego do wykonywania konstrukcji budowlanych.
