Obserwowany w ostatnich dziesięcioleciach postęp w dziedzinie inżynierii materiałowej, szczególnie w zakresie materiałów z zakresu budownictwa, sprzyja powstawaniu nowych, bardziej ekonomicznych, trwalszych i bardziej niezawodnych rozwiązań konstrukcyjnych.
Pojawiają się coraz to nowe, wyższe klasy betonów konstrukcyjnych, o zwiększonej trwałości i podwyższonych właściwościach wytrzymałościowych, takie jak betony z rodziny HPC (High Performance Concrete) lub UPHC (Ultra High Performance Concrete), czy też kompozyty o matrycy cementowej zbrojone włóknami typu FRC (Fiber Reinforced Concrete), odporne na zwiększone odkształcenia. Obserwujemy także postęp w zakresie inżynierii materiałów stosowanych do zbrojenia betonu, zarówno w konstrukcjach żelbetowych, jak i sprężonych. Tradycyjne zbrojenie prętami lub cięgnami stalowymi jest coraz częściej zastępowane zbrojeniem niemetalicznym (FRP).
Projektant konstrukcji budowlanych, zainteresowany zastosowaniem wprowadzanych na rynek nowych materiałów musi być jednak w pełni świadomy zmienionych (w stosunku do tradycyjnych materiałów) właściwości mechanicznych, co w pewnych sytuacjach wymaga zastosowania zmienionych procedur projektowania takich innowacyjnych konstrukcji [1].
