Dom Wspomagający osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim
Autorka:
Matylda Wolska
Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej
Mentor:
prof. dr hab. inż. arch. Jan Słyk
O projekcie:
Zadaniem projektowym jest zaprojektowanie architektury inkluzywnej oraz dospołecznej, bazując na analogowych doświadczeniach wielozmysłowych, skojarzeniach atawistycznych, podejściu holistycznym i perspektywie psychospołecznej.
Podczas szukania miejsca pod projekt domu społecznego skupiłam się na lokalizacjach, w których ośrodek miałby szansę stać się czymś więcej. Budynek miał dopełnić okoliczny kontekst także „społecznotwórczą” funkcją, budując ją z mieszkańcami placówki. Osoby z niepełnosprawnością miały wchodzić do życia wspólnotowego, jednocześnie skupiając nowe życie lokalne wokół siebie.
Projekt składa się z trzech części: parku, kawiarni i domu; przesuwając się od funkcji publicznej w kierunku coraz większej intymności. Lokalny park wiejski łączy ze sobą istotne budynki: kościół, szkołę podstawową oraz dom seniora.
Wspomaganie w ośrodku odbywa się na trzech polach:
- dla pojedynczej osoby zapewniając wygodniejsze funkcjonowanie;
- tworząc relacje między osobami wspomaganymi;
- zakorzeniając schematy działania poza domem;
Między strefą publiczną, a prywatną jest katalog odcieni szarości stref półpublicznych i półprywatnych. Projekt ma tworzyć krajobraz różnorodnych miejsc oraz sposobów spędzania czasu. Z jednej strony dom otwiera się, wspomagając swoich mieszkańców, kierując się powoli w strony kawiarni. Z drugiej park prowadzi w kierunku coraz bardziej nieoficjalnym. Te dwa wektory spotykają się w kawiarni przy wspólnym stole.
Co było największym wyzwaniem architektonicznym?
Zależało mi na faktycznym poznaniu osób, dla których projekt był przygotowywany. Najlepszym sposobem była praca oraz wywiady z pracownikami zajmującymi się problemem wykluczenia. Dzięki temu mogłam „od kuchni” poznać i zrozumieć wyzwania, z jakimi w części projektowej miałam się zmierzyć.
O autorce:
Matylda Wolska
Interesuję się zagadnieniami na styku architektury i neurobiologii behawioralnej, socjologii oraz zrównoważonego rozwoju. Swoje doświadczenie zbieram angażując się w warsztaty, konferencje naukowe oraz w praktyce – pracując w biurze architektonicznym oraz jako wolontariuszka.
