ROSTANICE

Świat stoi na skraju przepaści, jaką jest katastrofa ekologiczna. Potrzeba stanowczych działań, które odwrócą los ludzkości. Nie ma zatem przyszłości dla drogowego transportu indywidualnego, który wydziela dużą ilość zanieczyszczeń i jest mało wydajny. Rozwiązanie stanowi publiczny transport zbiorowy, który może być zeroemisyjny i niezwykle efektywny. Projekt Rostanice przedstawia koncepcję dworca kolejowego dla pociągów magnetycznych.

Projektowany dworzec zlokalizowany jest w Złotym Stoku w starej kopalni złota. Miejscowość ta leży przy granicy polsko-czeskiej. Stacja kolejowa będzie zatem łączyć oba kraje, tworząc nowe połączenia komunikacyjne usprawniając przemieszczanie się pasażerów oraz handel międzynarodowy. Projektowany dworzec wykorzystuje nieużywane już tunele starej kopalni, co minimalizuje ingerencję w strukturę góry. W Złotym Stoku funkcjonował kiedyś transport kolejowy połączony z kopalnią złota. Budynek dworca, który obsługiwał pasażerów stoi do dzisiaj, niestety infrastruktura nie przetrwała z powodu powodzi w 1997 r.

Przedstawiona praca prezentuje zupełnie nowe podejście do tego typu obiektów. Zastosowany układ peronów jest niekonwencjonalny, gdyż znajdują się one jeden nad drugim, a główna komunikacja odbywa się pionowo. Takie rozplanowanie pozwala na bardziej intuicyjne poruszanie się użytkowników po obiekcie, wykorzystując tym samym potencjał góry. Co istotne projektowany dworzec uwzględnia jego stopniową rozbudowę. W pierwszym etapie powstaje jeden peron, który znajduje się najniżej. W miarę rozwoju kolejnictwa i zaniku transportu drogowego będzie rozbudowywany o kolejne perony, które będą piętrzyć się ku górze. Takie etapowanie pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni, która jest niezbędna w danym momencie, eliminując powstanie ogromnej kubatury już na początku, kiedy nie jest jeszcze ona potrzebna. Każdemu poziomowi towarzyszą dodatkowe usługi, które znajdują się na półpiętrach. Ich rodzaj został dobrany z uwagi na wielkość dworca w danym etapie rozbudowy i zapotrzebowanie. Peron pierwszy jest wyposażony w usługi gastronomiczne i poczekalnię z tarasem widokowym, drugi zostanie wzbogacony o małe sklepy, a przy trzecim zlokalizowane zostaną pokoje hotelowe. Same perony również zostały zaprojektowane tak, aby ich wielkość była jak najbardziej optymalna. Dzięki zastosowaniu parametrycznych rozwiązań ich długość może się zmieniać w zależności od ilości osób na dworcu oraz liczby przyjeżdżających pociągów. Ruchome części ukryte są wewnątrz góry i wysuwają się z niej w miarę potrzeby, powiększając długość peronu. Fasada wysuniętej części jest kinetyczna i podąża za ruchem promieni słonecznych, co przekłada się na energetykę obiektu. Punktem wspólnym wszystkich peronów jest komunikacja pionowa. Perony zostały obrócone względem tego punktu w trzech różnych kierunkach, tak, że stanowią trzy szlaki komunikacyjne. Ulokowanie dworca wewnątrz góry sprawia, że temperatura w środku obiektu nie ulega tak łatwo wahaniom, dzięki stałej temperaturze gruntu. Do funkcjonowania obiektu wykorzystana będzie m.in. energia geotermalna i wodna z wodospadu. Projekt Rostanice prezentuje nowe podejście do kwestii komunikacji. Wykorzystuje potencjał natury, jednocześnie minimalizując swój wpływ na środowisko.

Wszelkie zastosowane rozwiązania zostały zaprojektowane w oparciu o najnowsze technologie wykorzystujące filozofię BIM oraz projektowanie parametryczne. Programy te wspierają pracę projektantów i pozwalają uzyskać optymalne efekty.