II NAGRODA
Anna Kaim
Wydział Architektury
Politechnika Warszawska
Przedstawiam własną propozycję metody rewitalizacji bloków z wielkiej płyty w polskich warunkach ekonomicznych. Metoda ta jest uniwersalna, tak aby służyła jak największej ilości budynków z wielkiej płyty. Przy założeniu, że stan konstrukcji jest dobry, określam trzy najważniejsze wady wielkiej płyty: niewydajność energetyczna; niska jakość przestrzeni (mieszkalnych, usługowych etc.); brak języka architektonicznego, który stworzyłby tożsamość miejsca.
Celem zaproponowanych przeze mnie przekształceń jest:
- podniesienie wydajności energetycznej rewitalizowanych obiektów;
- zmiana układu funkcjonalnego w budynku oraz zmianę fasady na taką,
- która używa spójnego języka architektonicznego i podkreśla indywidualizm mieszkańców.
Kontekst: systemy prefabrykacji w Polsce
Szacuje się, że intensywny czas produkcji w latach 1960-1990 pozostawił nas z około czterema milionami mieszkań (zamieszkanych przez 12 milionów ludzi), co stanowi 28% wszystkich mieszkań w Polsce. Oprócz degradacji związanej z wiekiem budynków z wielkiej płyty, ich wady wynikają również z niskiej jakości użytych materiałów oraz wpisanej w ten system prefabrykacji monotonii. Skutkuje ona brakiem indywidualnego wyrazu architektonicznego.
Wybranym przeze mnie systemem do rewitalizacji jest Wk-70. Przemawiają z nim następujące argumenty:
- stanowi 19,6% wszystkich budynków z wielkiej płyty (drugi najpopularniejszy po OWT)
- jest systemem otwartym;
- wysokość kondygnacji 280 cm (większość systemów: 270 cm);
- poprzeczny układ konstrukcyjny (pozwala na wymianę większości płyt elewacyjnych ponieważ nie są elementami nośnymi);
- budynki Wk-70 były budowane zgodnie z normatywem z 1974 dozwalającym większą powierzchnię mieszkań niż normatyw z 1957 roku;
- Wk-70 jest najpopularniejszym systemem po OWT i stanowi około 20% wszystkich budynków z wielkiej płyty.
Wybór budynku
Wybrany przeze mnie budynek znajduje się przy ulicy Koncertowej 10 na Ursynowie Północnym, na osiedlu Stokłosy. Jest to typowy budynek wzniesiony w systemie Wk-70, dobrze zorientowany względem słońca. Ze względu na jego niewielką powierzchnię oraz pełen dostęp do dokumentacji technicznej mógł mi posłużyć do prostej ilustracji mojej metody.
Uniwersalna metoda rewitalizacji za pomocą prefabrykowanych wypełnień drewnianych
W mojej metodzie przewiduję następujące kroki:
- wyburzenie wszystkich ścian działowych a także zewnętrznych ścian osłonowych (ZSO); należy zachować jedynie betonową konstrukcję (zewnętrzne i wewnętrzne ściany nośne i stropy);
- dobudowanie ażurowej konstrukcji stalowej na nowym fundamencie (w odległości 1.5 m od lica budynku). Jest to szkielet umożliwiający powiększenie powierzchni użytkowej budynku;
- uzupełnienie elewacji i ścian działowych prefabrykowanymi wypełnieniami drewnianymi;
- nadbudowa, pozwalająca zwiększyć intensywność zabudowy bez konieczności jej dogęszczania.
Prefabrykowane wypełnienia drewniane
Zastosowanie współczesnych prefabrykatów wysokiej jakości pozwala osiągnąć spójność z istniejącą prefabrykowaną konstrukcją.
Prefabrykaty drewniane są dobrym wyborem materiału dla uzupełnień elewacji oraz ścian działowych przede wszystkim ze względu na niewielką wagę. Ponieważ bloki z wielkiej płyty dorastają nawet do 16 kondygnacji jest to istotny argument. Ponadto drewno jest materiałem odnawialnym, dostępnym w Polsce.
O autorze
Anna Kaim, absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Laureatka konkursów krajowych i międzynarodowych: II miejsce w konkursie na pawilon IARP, finalistka konkursu Drewno w Architekturze, wyróżnienie (mention) w YAC (Kid’s Factory), wyróżnienie mOOO Architecture Design Competition (Macau Waterfront). Absolwentka programu AEC Global Teamwork na Stanford Univerity. Doświadczona w pracy zespołowej, także online. Wyspecjalizowana w projektowaniu parametrycznym i w środowisku BIM. Interesuje się prefabrykacją drewnianą i betonową w kontekście architektury przyszłości. Czynnie zajmuje się rysunkiem i malarstwem, hobbystycznie literaturą science fiction.
