FINALISTA
Michał Kacprzyk
Wydział Architektury
Politechnika Poznańska
Na naszej planecie zachodzą liczne zmiany w bardzo szybkim tempie. Myślenie architekturą również powinno ulec zmianie.
Z czasem wykorzystamy wszystkie dostępne surowce, zabraknie terenów zieleni, ludność nie będzie miała się gdzie podziać, co raz więcej miejsc będzie zabudowywanych, co raz więcej drzew wycinanych, wystąpią problemy z pozyskaniem wody zdatnej do picia itd. W roku 1960 populacja ludzi na świecie wynosiła 3 miliardy. Obecnie jest rok 2020 a populacja wynosi 7,6 miliarda ludzi.
Co będzie później?
POMYŚLMY O JUTRZE
Jest to projekt koncepcyjny mogący przedstawiać architekturę przyszłości. Można by go nazwać nawet kolejnym stylem architektonicznym, ponieważ z założenia miał on głównie być praktyczny oraz rozwiązujący problemy globalne.
Cały obiekt składa się z żelbetowej, stalowej, nierdzewnej konstrukcji. Stal jest materiałem recyklingowym, odnawialnym i nie wytwarzającym szkodliwych substancji. Przeszło 80% tego materiału można odzyskać i oddać do ponownego użytku. Wymaga zaś impregnacji przeciw korozji.
Obiekt poza szkieletową konstrukcją wyposażony jest w stelaże pod moduły mieszkalne, klatki schodowe z zsypami, mieszkania oraz ruchomą kratownicę na szczycie, poruszającą się po osi Z. Mechanizm kratownicy umożliwia wznoszenie budynku wzwyż, do momentu kiedy żelbetowa konstrukcja nośna będzie w stanie przenieść wszystkie obciążenia. Na kratownicy znajdują się ruchome, rozsuwane suwnice, dzięki którym mieszkania są wznoszone na dowolną wysokość za sprawą lin i haków. Moduł mieszkania ma powierzchnię 36,5m2. Jego konstrukcja jest stalowa, ocieplona wełną mineralną i oblicowana ocynkowaną blachą w dowolnym kolorze. Okna są potrójnie zespolone, pokryte powłokami niskoemisyjnymi oraz samoczyszczącymi. Każde mieszkanie można urządzić wg własnego upodobania, uprzednio konsultując z konstruktorem np. co do ilości i rozmieszczenia okien. Moduły można również łączyć ze sobą w celu zwiększenia powierzchni. Każde mieszkanie ma „dach zielony” grubości min.10cm. Główne zaś miejsce przeznaczone na roślinność znajduje się w centrum obiektu. Co druga kondygnacja zawiera „dach zielony” typ intensywny, umożliwiający wegetację większych gatunków roślin. Typ roślinności- zimozielony, nie potrzebujący stałego oświetlenia. Zieleń jest ważnym czynnikiem wpływającym na jakość życia i samopoczucie ludzi. W centralnej części budynku znajduje się również świetlik, przez który przelatuje woda opadowa do zbiornika retencyjnego, którego zadaniem jest gromadzenie wód na potrzeby ludności i przemysłu, ochrona przed powodzią oraz irygacja. Instalacje elektryczne, grzewcze oraz sanitarne znajdują się przed wejściem do mieszkania i biegną przez wszystkie kondygnacje. Pod ziemią mieści się parking dla służb konserwatorskich. W idei komunikacja samochodowa występuje tylko przy dostarczaniu materiałów budowlanych i wywozie śmieci.
Cała konstrukcja pełni rolę rusztowania, stelażu, na którym również można mocować ogniwa fotowoltaiczne takie jak panele słoneczne, w celu poboru energii np. do zasilania obiektu. Powierzchnia zabudowy przy stawianiu owej konstrukcji jest znikoma, co daje duży obszar biologicznie czynny. Obiekt jest również bardzo przewiewny, co jest wielką zaletą jeśli chodzi o wilgoć w budynku. W dodatku można go również stawiać na wodzie. Budynki są łączone za sprawą kratownic- korytarzy komunikacyjnych, przeznaczonych dla ludzi, które gwarantują stabilność konstrukcji i odporność na kataklizmy globalne.
Projekt przedstawia nowe spojrzenie na świat.
O autorze
Michał Kacprzyk, student 2 roku na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Absolwent Technikum Budowlanego w Szczecinie. Były stażysta w biurze architektonicznym Open Architekci w Warszawie. Laureat ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów architektonicznych oraz projektowych, na podstawie których powstało kilka publikacji. Ambitny i pracowity miłośnik architektury i urbanistyki.
