Empatia, komunikacja, etyka. Jednym z problemów mających wpływ na jakość wykonywania zawodu architekta jest ogólne i powierzchowne traktowanie człowieka, będącego jednocześnie deklaratywnie podmiotem zabiegów działań architektów.
Badania konstruktywnie wskazują na potrzebę ustalenia wytycznych i zasad usystematyzowanego włączania problematyki użytkowników w proces projektowania architektonicznego. Od czego można by od razu zacząć, by zmienić obecną sytuację? Artykuł stanowi kontynuację opracowania opublikowanego w poprzednim wydaniu „Buildera”.
Zacznijmy może od empatii. Autorka uważa, że szczególnie w Polsce istnieje potrzeba, by zająć się tą kwestią. To właśnie u nas, jak dowodzą choćby badania dotyczące znów nieco skrajnej grupy użytkowników, bo osób niepełnosprawnych, umiejętność wczucia się w ich potrzeby jest bezpośrednio uwarunkowana osobistym kontaktem z taką osobą, głównie poprzez relacje rodzinne. Pomimo poprawy w porównaniu z ubiegłym wiekiem, odniesieniem do niepełnosprawnych niestety rządzą stereotypy, zwłaszcza w małych miastach i we wsiach [1].
