Prawidłowe oszacowanie efektów skurczu betonu oraz wymaganego zbrojenia przeciwskurczowego w złożonych konstrukcjach żelbetowych jest niezwykle trudne.
W artykule na przykładzie fragmentu budynku o rzadko spotykanym układzie konstrukcyjnym nakreślono problem skurczu betonu.
Efektem pominięcia zjawisk skurczowych było zastosowanie zbrojenia wyłącznie na zginanie, co w wyniku szczególnego kształtu budynku doprowadziło do pęknięcia na wskroś stropu oraz przecieków w tych miejscach. W artykule podjęto próby wyznaczenia wymaganej ilości zbrojenia rożnymi metodami i porównano otrzymane wyniki.
Konstrukcja budynku
Zaprojektowany i zrealizowany na początku ubiegłego stulecia budynek mieszkalny posiada sześć kondygnacji nadziemnych i jedną podziemną. Rzut budynku w poziomie kondygnacji podziemnej pokazano na rysunku 1. Zakreskowany fragment rzutu stanowi tylko kondygnację podziemną, część niezakreskowana natomiast to zasadniczy 7-kondygnacyjny budynek (garaż podziemny oraz 6 kondygnacji nadziemnych). Obydwie części zostały oddylatowane od siebie. Analizowany strop nad garażem znajduje się nad oddylatowaną częścią budynku, stanowi jednocześnie konstrukcję nośną drogi dojazdowej przy budynku (obszar zakreskowany na rysunku 1.). Belki żelbetowe i słupy dzielą strop na przęsła o maksymalnej rozpiętości 6,3 m, jego grubość jest zmienna i waha się od 22 do 26 cm. Schemat analizowanego fragmentu stropu przedstawiono na rysunku 2. Wzdłuż krawędzi przydylatacyjnej strop oparty jest na belkach żelbetowych, natomiast na krawędziach zewnętrznych na żelbetowych ścianach zewnętrznych.
