Sprawdzenie stanów granicznych. Obecnie na rynku krajowym jest duże zapotrzebowanie na modernizację, remonty lub przebudowy istniejących obiektów kubaturowych. Przy sprawdzaniu stanów granicznych konstrukcji przydatna jest metoda pozwalająca wykorzystać rezerwy plastyczne istniejących układów konstrukcyjnych. W tym celu przydatna jest metoda wykorzystania nie tylko rezerwy plastycznej przekroju, lecz także rezerwy plastycznej dla całego układu konstrukcyjnego.
Ważnym etapem projektowania przebudowy jest sprawdzenie stanów granicznych nośności i użytkowalności.
Stan graniczny nośności konstrukcji
Określenie SGN odbywa się poprzez sprawdzenie nośności poszczególnych przekrojów oraz elementów. Sprawdza się, czy we wszystkich przekrojach wartość maksymalnych sił wewnętrznych nie przekracza nośności przekroju od kombinacji obciążeń obliczeniowych. Dla elementów konstrukcyjnych i dla ich układów konstrukcyjnych należy sprawdzić ogólną utratę stateczności przy zadanych imperfekcjach konstrukcji. W analizie konstrukcji należy uwzględnić imperfekcje globalne układów ramowych i stężeń oraz imperfekcje pojedynczych elementów. Przyjmowany w obliczeniach kształt globalnych i lokalnych imperfekcji można określić na podstawie postaci wyboczenia sprężystego układu w rozpatrywanej płaszczyźnie.
Ustalając kształt imperfekcji, należy uwzględnić wszelkie możliwe postacie i kierunki wyboczenia w płaszczyźnie, z płaszczyzny układu, symetryczne i niesymetryczne. W normie PN-EN 1993-1-1:2005-AC:2006 podano wartości obliczeniowe wstępnych imperfekcji łukowych e0/L w zależności dla krzywych wyboczenia (e0 – wstępna imperfekcji [mm], L – długość elementu wyrażona w [mm]).
