Rewitalizacja elewacji wiąże się z wieloma zabiegami. Szczególnie istotne jest zwrócenie uwagi na tok postępowania i dobór odpowiednich rozwiązań, gdy już raz doszło do skażania powierzchni. Przed kompleksowym podejściem do odnowienia elewacji należy zweryfikować stopień porażenia, szybkość i zdolność do rozwoju mikroorganizmów.
Ponieważ mikroorganizmy mają bardzo niskie wymagania pokarmowe i ogromne możliwości przystosowawcze, mogą się rozwijać praktycznie na każdym podłożu (drewno, ceramika, beton, kamień, tworzywa sztuczne). Do rozwoju potrzebują wilgotności powyżej 60%, temperatury 0-35°C i odczynu pH zbliżonego do obojętnego. Wytwarzają one trujące oraz alergiczne substancje [6].
Przyczyny powstawania zmian na elewacjach
Jest wiele przyczyn występowania zanieczyszczeń biologicznych na elewacjach. Do głównych przyczyn zaliczamy czynniki związane z usytuowaniem obiektu, rozwiązaniami materiałowo-technologicznymi i wykonawstwem. Istotne zagadnienia związane ze skażeniem mikrobiologicznym elewacji to:
• sprzyjające warunki atmosferyczne (wilgotnościowe i temperaturowe),
• błędy projektowe,
• błędy wykonawcze,
• niewłaściwy dobór materiałów,
• jakość wody opadowej,
• jakość powietrza,
• niewłaściwe przechowywanie produktów (co prowadzi do skażenia wyrobu jeszcze przed wbudowaniem).
Wilgoć pojawia się w przegrodach budowlanych z różnych przyczyn. Ewidentnym przykładem jest kapilarne podciąganie wody gruntowej, spowodowane przez błędy w wykonaniu izolacji poziomej i pionowej fundamentów. Materiały budowlane z różną szybkością podciągają wodę na znaczną wysokość, zawilgacając mur także od wewnątrz.
Kolejnym czynnikiem jest wadliwie działająca instalacja odprowadzania wody opadowej, która przedostaje się do wnętrza elementów budowlanych przez nieszczelne dachy, wadliwe miejsca w przegrodach pionowych itd. Niepoprawne wykonanie obróbki blacharskiej lub niewłaściwe spadki (parapety ze spadkiem do lica ściany) potęgują możliwość kumulowania wilgoci w przegrodach. Wilgoć jest wprowadzana także w fasady podczas prowadzenia prac budowlanych (przy procesach mokrych). W przypadku większości materiałów budowlanych realizacja prac wykończeniowych w nieodpowiednich warunkach atmosferycznych (zbyt duża wilgotność, ujemne temperatury) prowadzi do zmian w strukturze, a w konsekwencji do zwiększenia ich nasiąkliwości. Parametr ten ma szczególne znaczenie w przypadku tynków narażonych na długotrwałe zawilgocenie, z uwagi na utrudnione procesy suszenia (np. północne ściany). W wielkich aglomeracjach lub w zanieczyszczonych obszarach (przy traktach komunikacyjnych), gdzie w wodzie opadowej występuje duża ilość związków siarki i azotanu, procesy degradacyjne warstw tynkarskich nabierają znacznego dynamizmu.
