Powszechnie stosowane w polskim budownictwie ogólnym, przemysłowym i mieszkaniowym, zwłaszcza jednorodzinnym. Ich zaletą jest łatwy montaż i mały ciężar elementów stropowych, a indywidualne rozwiązania ze stropami monolitycznymi pozwalają dzisiaj uzyskać rozpiętości nawet do 18 m.
Największą grupę wśród stropów gęstożebrowych stanowią stropy o rozpiętościach do 6,0 m. Przedstawiony przegląd („Builder” 1/2015 i 2/2015) pokazuje, że stosowanie stropów gęstożebrowych o większych rozpiętościach nie nastręcza problemów. Istnieją typowe rozwiązania dla rozpiętości do 8,0 m przy wyższych wysokościach konstrukcyjnych stropów lub przy zastosowaniu belek sprężonych. Indywidualne rozwiązania z stropami monolitycznymi pozwalają uzyskać rozpiętości do 18 m (np. Swedeck). Prace badawcze dotyczące stropów o większych rozpiętościach są ciągle podejmowane – np. w zakresie stropów z częściowo sprężonymi beleczkami kratownicowymi Teriva o łącznej wysokości 35 cm i rozpiętości 9,6 m. Najczęściej stosowane w ostatnich latach stropy zestawiono w tabeli 1 (na podstawie [6]), z której wynika, że najchętniej realizowanymi obecnie stropami są konstrukcje na belkach kratownicowych.
Stropy Teriva
Stropy Teriva [8], [9] składają się z kratownicowych belek stropowych, pustaków betonowych, keramzytowych, żużlobetonowych oraz betonu układanego na budowie (rys. 1 i 2). Stropy Teriva przeznaczone są zarówno dla budownictwa mieszkaniowego, jak i budownictwa użyteczności publicznej. Stosuje się je dla obciążeń charakterystycznych równomiernie rozłożonych ponad własny ciężar konstrukcji, wynoszących 4,0; 6,0 i 8,0 kN/m2, oraz rozpiętości do 8,6 m. Parametry techniczne stropów Teriva zestawiono w tabeli 2. Odporność ogniowa stropów (niezależnie od rodzaju stropu) przy wykończeniu dolnej powierzchni tynkiem cementowo-wapiennym o grubości nie mniejszej niż 10 mm wynosi REI 60. Izolacyjność cieplna bez warstw wykończeniowych (od góry i od dołu) określona oporem cieplnym wynosi dla stropu Teriva 4,0-0,37 (m2K)/W, a dla Teriva 6,0 i 8,0-0,39 (m2K)/W.
