Finał II edycji konkursu „Dwa oblicza, jedna przyszłość”
Konkurs pt. „Dwa oblicza, jedna przyszłość” organizowany jest przez Stowarzyszenie Producentów Betonów oraz miesięcznik „Builder” w ramach ogólnopolskiego programu edukacyjnego Builder for the Future. Konkurs ma cykl dwuletni. II edycja Konkursu „Dwa oblicza, jedna przyszłość” została przeprowadzona w roku akademickim 2023–2024.
Finał II edycji konkursu odbył się podczas VIII edycji Konferencji SPB 2024 pt. Beton komórkowy i prefabrykacja betonowa w budownictwie, która miała miejsce w dniach 7-9 października 2024 roku. Zadaniem uczestników II edycji Konkursu „Dwa oblicza, jedna przyszłość” był „Projekt koncepcyjny architektoniczno-inżynierski nowoczesnego centrum technologicznego wraz z kompleksem biurowym, będącym siedzibą Stowarzyszenia Producentów Betonów, na działce w Porcie Żerańskim w Warszawie”, uwzględniający zastosowanie dwóch podstawowych technologii: prefabrykacji betonowej oraz autoklawizowanego betonu komórkowego (ABK).
Jednym z elementów edukacyjnych konkursu był Maraton architektoniczno-inżynierski, który odbył się w Warszawie w dniach 14-16 maja 2024 roku. Konkurs „Dwa oblicza, jedna przyszłość” skierowany jest do studentów z kierunków architektury i budownictwa ogólnopolskich uczelni wyższych. W konkursie mogą wziąć udział zespoły architektoniczno-budowlane reprezentujące ośrodki akademickie, prowadzące kierunki kształcenia architektura oraz budownictwo w uczelniach publicznych i prywatnych. Daną uczelnię lub połączone dwie uczelnie może reprezentować jeden zespół projektowy. Do konkursu przystępuje maksymalnie 10 zespołów.
ZESPOŁY W II EDYCJI:
- POLITECHNIKA BIAŁOSTOCKA
- POLITECHNIKA GDAŃSKA
- POLITECHNIKA KRAKOWSKA
- POLITECHNIKA ŁÓDZKA
- POLITECHNIKA POZNAŃSKA
- POLITECHNIKA WROCŁAWSKA
- UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI
- POLITECHNIKA ŚLĄSKA
- POLITECHNIKA WARSZAWSKA
- AKADEMIA TECHNICZNO-ARTYSTYCZNA NAUK STOSOWANY W WARSZAWIE (DAWNIEJ WYŻSZA SZKOŁA EKOLOGII I ZARZĄDZANIA)
KAPITUŁA
RAZEM CZY OSOBNO, CZYLI O POTRZEBIE WSPÓŁPRACY
DR INŻ. ARCH. JERZY GROCHULSKI, PROF. PW
Politechnika Warszawska, Wydział Architektury
Wiceprezes Międzynarodowej Unii Architektów UIA
Każdy dzień zaskakuje nas zdarzeniami następującymi po sobie w tempie wcześniej nieznanym. Często jesteśmy nieprzygotowani na takie zmiany, przez co po prostu ich nie akceptujemy.
Dla powyższych powodów w sposób szczególny cieszy próba utrwalenia zwyczaju formy współpracy, która pozornie znana od dawna, nie jest w naszej zawodowej praktyce czymś powszechnym. Mowa tu o naturalnym współdziałaniu przy projektowaniu uczestników tego procesu wywodzących się z branż inżynierskich – konstruktorów i architektów. Dodatkowo ważne jest, że pomysł odbudowania tradycji takiej współpracy zaproponowany został grupom młodych adeptów obu zawodów. A po raz kolejny przeprowadzone warsztaty z deklaracją ich następnych corocznych edycji, muszą być odczytane jako działanie potrzebne w procesie budowania wspólnego etosu profesji odpowiedzialnych za jakościowe przekształcanie przestrzeni.
Inicjatywa Stowarzyszenia Producentów Betonów (SPB) realizowana z powodzeniem przez Buildera pod hasłem „Dwa oblicza jedna przyszłość betonu komórkowego i prefabrykacji betonowej” to nie tylko kolejny konkurs dla studentów, ale przede wszystkim zaproszenie ich do poważnej – „dorosłej” rozmowy na temat tego, jak misje ich zawodów realizować z poczuciem odpowiedzialności za decyzje partnerów zaangażowanych we wspólne mierzenie się z konkretnym zadaniem projektowym. Tym w tej edycji konkursu był projekt nowoczesnego centrum technologicznego wraz z zespołem biurowym, widziane jako siedziba Stowarzyszenia Producentów Betonów.
Dziesięć rywalizujących zespołów w trwającej kilka miesięcy pracy projektowej, prowadzonej pod opieką mentorów z macierzystych uczelni, dowiodło, że poszukiwania interesujących rozwiazań to nie tylko fantastyczna intelektualna przygoda zawodowa, ale też okazja do budowania płaszczyzn porozumienia dla – wydawałoby się rozłącznych profesji konstruktorów i architektów.
Była to wspaniała nauka zawodowego dyskursu, który jest niezbędny we współczesnym sposobie tworzenia zaawansowanych rozwiązań. Stała się ona też sposobem budowania relacji twórców, którzy w procesie projektowania pokazali, że w trud zawodowego zaangażowania można z powodzeniem wpleść elementy tolerancji i aprobaty dla poglądów innych niż własne.
Stał się więc konkurs lekcją tworzenia porozumienia tak brakującego we współczesnym życiu społecznym. Był, a wierzę, że również będzie w swych kolejnych odsłonach nadrabianiem tego, czego wartko zmieniająca się rzeczywistość próbuje nas pozbawić – zdolności widzenia w drugim równoprawnego, choć różnego od nas samych partnera zawodowego, ale co ważniejsze, osoby zasługującej na pełne zrozumienie i tolerancję.
Był to konkurs nauki humanistycznych postaw tak bardzo potrzebnych nam wszystkim w świecie bezdusznego wyścigu po sukces.
I chociaż wśród znakomitych projektów konkursowych wskazany został tylko jeden zwycięzca, to wygranymi w tej rywalizacji zostali wszyscy jej uczestnicy.