Nazywana buntowniczką architektury Odile Decq przyjechała do Warszawy na zaproszenie Fundacji im. Stefana Kuryłowicza. 23 marca 2018 roku wygłosiła wykład z cyklu „Od wizji do projektu”, w ramach którego do Polski zapraszani są najwybitniejsi architekci z całego świata.
Wykład tym razem odbył się w audytorium Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, miejscu współprojektowanym przez Patrona Fundacji. Towarzyszyła mu prezentacja prac nagrodzonych w programach Fundacji: Konkursie TEORIA i Stypendium PRAKTYKA.
Konkurs TEORIA 2017 wygrała arch. Kinga Zemła pracą „Architektura naturalna”. Stypendium PRAKTYKA 2017 otrzymały inż. arch. Ewelina Wiciak i inż. arch. Barbara Romańska za projekt zatytułowany „Parawanowiec”.
Do tej pory w ramach cyklu wykładów „Od wizji do projektu” Polskę odwiedziły: Nathalie de Vries (2015, pracownia Nathalie de Vries), Amanda Levete (2016, pracownia AL_A) i Jette Hopp (2017, pracownia Snøhetta).
Odile Decq na swoim koncie ma między innymi Złotego Lwa Międzynarodowego Biennale Architektury w Wenecji z 1996 roku za scenografię Pawilonu Francuskiego. W samych dwóch ostatnich latach do listy prestiżowych wyróżnień dodała Jane Drew Prize (2016), przyznawaną za innowacyjność i nowatorskie podejście do architektury, czy przyznawaną przez Architizer A+ Award za wybitne osiągnięcia w dziedzinie (2017). W 2017 roku znalazła się na liście 50. najbardziej wpływowych Francuzów według magazynu Vanity Fair. Projektuje przede wszystkim muzea i budynki użyteczności publicznej, w zawodzie architekta najważniejsza jest dla niej odpowiedzialność i misja. Do najważniejszych realizacji w ostatnich latach zalicza: Le Cargo w Paryżu (2016), La Résidence Saint-Ange w Seyssins (2015), Fangshan Tangshan National Geopark Museum w Nanjing (2015), GL Events Headquarters w Lyonie (2014), FRAC Bretagne w Rennes (2016), Phantom: Opéra Garnier’s restaurant w Paryżu (2011) czy głośne MACRO Contemporary Art Museum w Rzymie (2010). Jest nie tylko wybitną architektką i urbanistką, od 25 lat dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem jako nauczycielka akademicka. Wykładała między innymi w Londynie, Nowym Jorku, Montrealu, Wiedniu czy Dusseldorfie. W latach 2007–2012 prowadziła l’École Spéciale d’Architecture na Uniwersytecie Paryskim. W 2014 roku założyła własną szkołę architektoniczną w Lyonie – Confluence Institute for Innovation and Creative Strategies in Architecture. Lista zajęć studentów Confluence poza architekturą uwzględnia również zagadnienia socjologii, fizyki i astrofizyki, biologii, czy epidemiologii.
