BUDYNEK, KTÓRY ŻYJE
Idea formalna Hali Sportowej AWF w Poznaniu opiera się na świetle – jego wszechobecności poprzez całodobowe, zmienne warunki oświetleniowe – oraz jasności założenia, nawiązując do jasnej, szlachetnej strony sportu i rywalizacji sportowej.
Uzyskano w efekcie mocną w wyrazie, charakterystyczną zabudowę. W ostatnich kilkunastu latach w Polsce położono nacisk na rozbudowę sportowej infrastruktury, począwszy od małych podupadających boisk osiedlowych i szkolnych, stadionów lekkoatletycznych po stadiony miejskie, w tym te piłkarskie na EURO 2012. Uczelnie wyższe, korzystając z różnego rodzaju finansowania inwestycji, rozwijały i poprawiały swoje możliwości dydaktyczne poprzez budowę nowych obiektów i rozbudowę całych kampusów uniwersyteckich. Takimi właśnie możliwościami i chęcią rozwoju kierowały się władze poznańskiej Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego. Wykorzystując środki ministerialne Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Ministerstwa Sportu i Turystyki, podjęły decyzję budowy obiektu o szczególnym znaczeniu dla sportu – dydaktycznej hali sportowej.
