CZY MAMY RODZIMĄ ARCHITEKTURĘ

Zapraszamy do udziału w ogólnopolskiej studencko-doktoranckiej konferencji naukowej organizowanej przez Koło Naukowe Architektury Rodzimej WA PW, która odbędzie się w sobotę 3 marca 2018r. w gmachu Wydziału Architektury PW ul. Koszykowa 55 w Warszawie.

Architektura ziem Polski rozwija się nieprzerwanie od ponad 1000 lat stanowiąc przez wieki odzwierciedlenie kondycji ustrojowej, gospodarczej, kulturowej i rzemieślniczej polskiego społeczeństwa. W kontekście roku 2018 jako roku 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę oraz „europejskiego roku dziedzictwa kulturowego” ogłoszonego przez Komisję Europejską wydaje się szczególnie zasadne zainteresowanie architekturą rodzimą rozumianą jako źródło i obraz polskiej tożsamości kulturowej (dawnej i potencjalnej), determinowaną lokalnym “niebem i zwyczajem”, ale zakorzenioną także w wielowiekowej tradycji ścierających się wpływów kulturowych wschodu i zachodu, północy i południa Europy.

Zaproponowany tytuł studencko-doktoranckiej konferencji jest parafrazą tytułu wydanej w 1916 roku książki pióra Stefana Szyllera „Czy mamy polską architekturę?”, w której autor u progu odzyskania niepodległości przekonywał, iż pomimo wielorakich wpływów zewnętrznych polskiej architekturze udało się zachować odrębność narodową. Sto lat po publikacji rozprawy profesora Stefana Szyllera, idąc jego śladem, poddajemy pod dyskusję pytanie, czy możemy mówić o istnieniu architektury rodzimej. W czasach rozszerzającej się globalizacji, pojęcie rodzimości i narodowości nabiera nowego znaczenia. Planowana konferencja i monografia mają na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy w przeszłości powstawała i współcześnie powstaje w Polsce architektura czerpiąca z tradycji i kultury miejscowej, będących źródłem tożsamości lokalnej, etnicznej czy narodowej, a co za tym idzie: architektura, z którą dziś jako Polacy możemy i chcemy się utożsamiać.

Referentom proponujemy następujące pola tematyczne:

1.Architektura wernakularna jako źródło tożsamości lokalnej i etnicznej.
-Cechy i elementy stanowiące o rodzimości architektury;
-Rodzimość́ źródłem tożsamości;
-Budownictwo samorodne;
-Techniki budownictwa lokalnego, jako przejaw architektury rodzimej.

2.„Podług nieba i zwyczaju polskiego” – recepcja wątków ogólnoeuropejskich a tendencje rodzime w architekturze w Polsce.
-Architektura w Polsce w kontekście „globalnej wioski”.

3. Potencjał kulturotwórczy zabytków w wymiarze transgranicznym – dziedzictwo architektoniczne dawnych Kresów Wschodnich i Ziem Zachodnich