Materiał. Inspiracje do komponowania przestrzeni mogą wynikać z wykorzystania specyficznych możliwości materiału. Wielokrotnie to właśnie materiał i jego cechy są idea wyjściową dla poszukiwań, początkiem myślenia o formie i ostatecznym wyrazie architektonicznym. Istnieją takie budynki, w których to właśnie budulec, materiał konstrukcyjny lub wykończeniowy nierozerwalnie wiążą się z przesłaniem i wyrazem dzieł.
Z materiałami konstrukcyjnymi mają związek zmiany w historii architektury oraz najważniejsze przełomy ideowe i stylistyczne. Najbardziej intensywne w wiekach XX i XXI. Warto sobie uświadomić, że najczęściej stosowane materiały budowlane, bez których nikt nie wyobraża już sobie budownictwa, takie jak stal czy żelbet, mają dopiero niewiele ponad 100 lat, a drewno klejone, tkaniny, materiały kompozytowe czy plastiki na stałe weszły do praktyki realizacyjnej i zostały społecznie zaakceptowane stosunkowo niedawno, bo kilkadziesiąt lat temu. Asymetrie, odejście od rytmu prostego i osiowości, swobodę i plastyczność formowania – rewolucyjny przełom w historii i funkcjonowaniu miast, ich współczesny charakter – architektura zawdzięcza właśnie dwóm podstawowym materiałom konstrukcyjnym, żelbetowi i stali. Take dlatego, że kolejne materiały były tworzone w celu przezwyciężenia ograniczeń twórczych.
