GŁOS KAPITUŁY

Młodzi studenci i architekci po raz siódmy stanęli przed trudnym wyzwaniem, aby umiejętnie połączyć swoją wiedzę zarówno inżynierską, jak też architektoniczną z właściwym zastosowaniem proponowanych rozwiązań materiałowych. Jak się z tego wywiązali?

I jak współczesny świat odbija się w ich pomysłach na przyszłość architektury? Przedstawiamy uczestników, laureatów i ogółem VII edycję Konkursu dla Młodych Architektów oczami członków Kapituły.

dr inż. arch. PIOTR LEWICKI
architekt
Biuro Projektów Lewicki Łatak

Przekonał mnie projekt wrocławskiego Herbarium na powstającym osiedlu Żerniki.

Przeglądając prace młodych adeptów zawodu, nadesłane na tegoroczną edycję konkursu, nieustannie szukałem propozycji projektowych będących wyrazem tego, co uważam za architekturę. Od starających się o laur w konkursie jestem starszy o generację i moje postrzeganie naszej profesji oraz przypisanych jej cech zdecydowanie odbiega od postawy młodszych koleżanek i kolegów. Stosuję tradycyjną oraz klasyczną definicję architektury, rozumianej jako sztuka i umiejętność kształtowania przestrzeni. I choć nie uważam, że architektura powstaje sama dla siebie, nie wierzę, że dla niej ważniejsze od niej samej są przesłanki poza-architektoniczne, jak walka z globalnym ociepleniem czy rozwiązywanie (innych) problemów społecznych oraz politycznych.

Dla przykładu, choć rozumiem przesłanie i manifest autorów, w konkursie dla młodych architektów nie mogę głosować na pracę proponującą nieprojektowanie, podobnie jak nie wyobrażam sobie nagrody literackiej dla pisarza za nienapisanie książki czy Oscara dla reżysera za nienakręcenie filmu.

Przekonał mnie natomiast projekt wrocławskiego Herbarium na powstającym osiedlu Żerniki. Praca prezentuje bliską mi wrażliwość i poszukiwanie piękna w otoczeniu, wyrażone także w sposobie prezentacji koncepcji przez wyrafinowaną – choć prostą – grafikę. Herbarium przypomniało mi także wygłoszone przez Adama Zagajewskiego, ulubionego współczesnego poetę i prozaika, podziękowanie za Nagrodę Księżniczki Asturii, w którym przywołuje niemodne zatrzymanie się pośrodku wiosennej łąki i zamyślenie.