PRZEZROCZYSTOŚĆ W ARCHITEKTURZE CZ.2
Najnowsze szklane nurty. W architekturze szklanych fasad dokonują się istotne zmiany. W drugiej części cyklu o nurtach w projektowaniu szklanych elewacji autor odnosi się szerzej do nurtów formalnych, które są konsekwencjami rozwoju technologii podwójnej fasady, oraz poświęca więcej miejsca modyfikacji przezroczystości.
Nurty estetyczne w projektowaniu fasad zawsze odgrywały wiodącą rolę, obecnie obserwujemy ich rosnącą dynamikę. Pomimo że – jak się powszechnie uważa – w wielu sytuacjach mają one priorytet nad rozwiązaniami technicznymi, to faktycznie wiele nurtów czysto formalnych ewidentnie znajduje swój początek w technologii i decyzjach projektowych podyktowanych racjonalnymi przesłankami. Dotyczy to zarówno powieleń i nawarstwień, jak i dekoracyjnego oraz funkcjonalnego zaburzania przezroczystości.
Powielenie
Zastosowanie szklanych tafli w wielu warstwach sięga swoimi tradycjami do rozwiązań antycznych. H. Kloss pisze, że okna dwuwarstwowe w strefie klimatu umiarkowanego były stosowane już w późnym XVI w., pod koniec XVII w. były już powszechne, a przepisy wymuszające ich użycie pojawiły się na początku XIX w. w wiedeńskim czasopiśmie „Allgemeinen Bauzeitung”, (2/1837) [4]. Określenie „dwuwarstwowe” oznacza w tym przypadku dwa przeszklone skrzydła w układzie „jedno za drugim” w różnych kombinacjach otwierania. Powodem zastosowania tych rozwiązań była ochrona przed wiatrem oraz utratą ciepła. Podobne rozwiązania pojawiły się także w Niemczech (niem. Kastenfenster) oraz w Wielkiej Brytanii (ang. box windows).
