PROF. DR HAB. INŻ. WŁODZIMIERZ STAROSOLSKI

Prof. dr hab. inż. Włodzimierz Starosolski urodził się w 1933 r. w Warszawie, gdzie spędził lata dziecięce aż do Powstania Warszawskiego. Po wojnie mieszkał w Bytomiu, gdzie w 1951 r. zdał maturę. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Budowlanym Politechniki Śląskiej. W roku 1956 uzyskał na Wydziale Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego dyplom magistra inżyniera budownictwa przemysłowego i ogólnego z zakresu specjalności: mosty i budowle podziemne.
Bezpośrednio po dyplomie rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Konstrukcji Żelbetowych i prawie jednocześnie jako projektant w BPPK „Koksoprojekt” Zabrze, w pracowni budowlanej w Gliwicach. Przeszedł kolejno przez wszystkie szczeble kariery akademickiej na macierzystym Wydziale. W roku 1962 uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych na podstawie pracy pt. „Studium belki sprężonej przy dowolnej zmienności kształtu i parametrów sprężania”, a w roku 1968 – stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie budownictwa i konstrukcji betonowych, na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego i przedłożonej rozprawy pt.: „Z zagadnień płaskich stropów bezgłowicowych”. W roku 1986 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Od 1998 r. jest profesorem zwyczajnym w Politechnice Śląskiej w Gliwicach.
Prowadził zajęcia z konstrukcji betonowych na w wszystkich szczeblach nauczania w zakresie: wymiarowania, konstruowania, w tym konstrukcji zaawansowanych, konstrukcji prefabrykowanych i budownictwa miejskiego, a także diagnostyki i metodologii projektowania. Przez 10 lat wykładał także w punkcie konsultacyjnym, a następnie w Politechnice Opolskiej. Regularnie od przeszło 20 lat prowadzi 2 razy do roku „warsztaty dla projektantów konstrukcji”, naprzemian z zakresu modelowania komputerowego konstrukcji budowlanych i żelbetowych oraz sprężonych ustrojów płytowo-słupowych. Przeprowadził szereg szkoleń i cyklów szkoleniowych dla projektantów, głównie w ramach PZITB, najczęściej z komputerowego modelowania ustrojów betonowych.
Na dorobek publikacyjny prof. W. Starosolskiego składają się (marzec 2014) 30 pozycje książek i rozdziałów w książkach (niektóre wydawane wielokrotnie), w tym 16 współautorskich, 19 opracowań zwartych nie recenzowanych; 148 artykułów (w tym 75 wspólnych), 159 referaty (w tym 113 wspólne), 9 publikacji w periodykach nierecenzowanych ( w tym 7 wspólnych), 21 patentów (wspólnych), 5 wzorów użytkowych (wspólnych).
Spośród książek na rynku wydawniczym znajdują się „Konstrukcje żelbetowe” (kilkanaście wydań, ostatni piąty tom w przygotowaniu), opublikowane przez Wydawnictwo Naukowe PWN, oraz „Komputerowe modelowanie betonowych ustrojów inżynierskich – Wybrane zagadnienia”, tom I i II, opublikowane przez Wydawnictwo Politechniki Śląskiej w 2009 r., a także inne prace.
Profesor wypromował 11 doktorów nauk technicznych. Opracował 23 recenzje prac doktorskich, habilitacyjnych oraz wniosków o nadanie tytułu.
Udziela się czynnie w dziedzinie normalizacji. Jest członkiem Komitetu Technicznego nr 213 ds. „Projektowania i wykonawstwa konstrukcji z betonu i konstrukcji zespolonych” (w latach 1994 do 2011 był jego przewodniczącym), oraz jest członkiem Komitetu Technicznego nr.195 ds. „Prefabrykatów z betonu”.
Od 1971 roku pełnił szereg funkcji administracyjnych na Uczelni, był m.in. zastępcą dyrektora Instytutu Konstrukcji Budowlanych, dyrektorem tego Instytutu, a w latach 1994-2003 kierownikiem Katedry Konstrukcji Budowlanych.
Czynie działa w różnego rodzaju organizacjach naukowych: w Komitecie Nauki PZiTB, Komisji Inżynierii Budowlanej Oddziału PAN w Katowicach, różnych radach naukowych. Przez 2 kadencje był członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN a także przez 2 kadencje, wiceprzewodniczącym Sekcji Konstrukcji Betonowych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.
Od ukończenia studiów działa czynnie w Polskim Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, m.in. był przez jedną kadencję przewodniczącym Oddziału Gliwickiego a następnie przez dwie kadencje wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego PZITB. Jest też wieloletnim członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Technicznej i Stosowanej (PTMTS). Przez dwie kadencje był wiceprzewodniczącym Gliwickiego Oddziału PTMTS.
Obok pracy dydaktycznej przez cały okres, z małą przerwą, pracował zawodowo, z początku jako projektant, a następnie jako konsultant w szeregu biur projektów (Koksoprojekt, Inwestprojekt, Miastoprojekt). Od 22 lat współpracuje ściśle z PP-H UNIDOM w Siemianowicach Śląskich. Konsultuje projekty różnych jednostek projektowych. Wykonał jako autor bądź współautor ponad 200 różnego rodzaju ekspertyz. Dotyczyły one stanu i zagrożeń konstrukcji sprężonych, konstrukcji żelbetowych monolitycznych i prefabrykowanych. Posiada uprawnienia budowlane (1963) i rzeczoznawcze (1989). Jest współautorem opatentowanych systemów w konstrukcjach prefabrykowanych: szkieletowych SBD, podnoszonych stropów GPS-90, stropów prefabrykowane SH, stropów zespolonych 2K, budowy parkingów U-F oraz szeregu szczególnych elementów prefabrykowanych.
Zajmował się badaniami teoretycznymi i doświadczalnymi dotyczącymi: projektowania kablobetonowych elementów sprężonych, konstrukcji płytowo-słupowych, prefabrykowanych konstrukcji ścianowych, prefabrykowanych konstrukcji szkieletowych. W ostatnich kilku latach działalność koncentruje na zagadnieniach modelowania obiektów przy komputerowym wspomaganiu projektowania (z zastosowaniem pakietu programów ABC – autor pakietu K. Grajek), zagadnieniach związanych: z zachowaniem się zespolonych stropów deskowych oraz zagadnieniach dotyczących ograniczania rozwoju katastrof postępujących.
Został wyróżniony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także wieloma odznakami, m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotymi Odznakami Honorowymi PZITB, NOT, PTMTS, Budownictwa i PMB. Otrzymał szereg nagród: rektora Politechniki Śląskiej; ministra szkolnictwa wyższego; ministra budownictwa, oraz nagrodę PZITB im. prof. Stefana Bryły.